Czy pies cierpi po stracie psa? Żałoba u psa Niewątpliwie po stracie swojego czworonożnego towarzysza lub ludzkiego opiekuna pies odczuwa wielki smutek. Staje się przygnębiony i apatyczny. Często u naszego czworonożnego przyjaciela pojawia się depresja. To właśnie rodzaj psiej żałoby. Ile razy dziennie wyjsc z psem? Żałoba może być nie tylko czasem po śmierci bliskiej osoby. Ten stan przeżywa się również po jakiejś ważnej dla nas stracie np.: po rozstaniu z ukochaną osobą lub po śmierci swojego ukochanego zwierzaka. Żałoba to bardzo ważny czas, bardzo potrzebny do przepracowania straty, a jednocześnie niezmiernie trudny dla każdego. Kastracja psa: po co kastrować? Weterynarze zalecają kastrację psów i suk nie bez przyczyny. Jeśli właściciel zwierzęcia nie chce zajmować się jego potomstwem, musi zapobiec jego rozmnożeniu się. Niedopuszczanie do zaspokojenia tego naturalnego popędu może być bardzo stresujące dla zwierząt, zwłaszcza dla suk. I wiem, że kieedyś tam się spotkamy i znów go 'uściskam, pogłaszczę po uszkach'. A niedługo zrobię sobie chyba mały symboliczny tatuaż na nadgarstku z Jego imieniem, żeby na zawsze mieć przy sobie coś co będzie mi się z nim kojarzyło. Pomyślałam o tym już dawno, ale nie chciałam robić nic pod wpływem bardzo silnych emocji. Zapytałam lekarza czy jej stan się unormuje po tych lekach, powiedział, że jego działania mają na celu poprawę jej stanu. Powiedział, że za ok. godzinę powinna być poprawa i że po tych lekach będzie jej się lepiej oddychało. Pojechaliśmy do domu. Po pół godzinie nie było poprawy, Kaja stała w bezruchu i dyszala. Jak poradzić sobie nie tylko ze śmiercią, ale nawet odejściem bliskiej osoby? Okazuje się, że coraz więcej zranionych osób szuka pomocy i wsparcia u profesjonalistów. Terapia po stracie męża, dziecka czy przyjaciółki pozwoli na nowo cieszyć się życiem. W Polsce tego rodzaju wsparcie jest już powszechne. Co więcej, psychologowie mogą być nieocenioną pomocą również po . napisał/a: zaXamanaXrozstaniem 2008-12-10 09:39 hej dziewczyny:( nie moge sie pozbierac po rozstaniu... chlopak zostawil mnie w sobote... ciagle powtarzal rano wieczorem popoludniu ze mnie kocha codziennie to slyszalam... balam sie zaufac... tym bardziej ze wczesniej juz mnie zostawil... dlugo musial sie starac az zaufam... i stalo sie zaufalam... i nagle powiedzial ze nie wie co z nami bedzie bo nie jest pewien co czuje do mnie...;( świat mi sie zawalil... to moj pierwszy chlopak... ciagle leją się łzy... ciagle o nim mysle... pisal do mnie zeby sie spotkac... ale powiedzialam ze to juz koniec definitywny i juz nigdy nei ebdziemy razem... przeprasza mnie ale nie mowi ze kocha... w koncu uleglam powiedzialam ze mozemy sie spotkac to on zaczol stawiac warunki kiedy... nie pozwole zeby ktos mnie tak traktowal... mimo ze kocham go nad zycie...odwczoraj juz sie nie odzywa...nie potrafie sobie z tym wszystkim poradzic... poradzcie mi coś :( napisał/a: Scarlett_666 2008-12-10 10:50 dobrze zrobiłaś że nie pozwoliłaś mu na stawianie warunków:) i nie zgadzaj się już na żadne spotkania... on się Tobą bawi:( dałaś mu już jedną szansę, nie wykorzystał jej... Cóż można Ci poradzić? pozwól sobie na okres ,,żałoby". Płacz, smarkaj i użalaj się nad sobą. Ale potem wytrzyj nos i staraj się żyć normalnie... ja wiem że to jest trudne zwłaszcza jak jest to pierwszy chłopak... wtedy jest najciężej:( napisał/a: Stilla89 2008-12-10 10:57 droga zalamana moim zdaniem naprawde nie powinnas mu ulec i nie umowic sie z nim juz wiecej zapmniec bedzie ciezko, ale tylko w ten sposob pokazesz mu, ze nie powinnien byl rzucac slow na wiatr i stawiac tobie zadnych wurunkow zycze ci szybkiego pozbierania sie, TRZYMAJ SIE DZIEWCZYNO I CODZIENNIE WIEZ W SIEBIE I USMIECHAJ SIE DO SWIATA A SWIAT USMIECHNIE SIE DO CIEBIE!!! napisał/a: princessXmaggy 2008-12-10 10:59 Tak, ona ma racje nie daj sie tak traktowac, pomysl ilu innych fajnych facetow jest na swiecie napisał/a: madeline9 2008-12-16 16:01 oczywiscie!! taki facet po prostu nie jest ciebie wart! kazda z nas zasluguje na kogos wspanialego, a przede wszystkim na kogos kto jest odpowiedzialny, gdy mowi ze kocha to rowniez pokazuje to i z pewnoscia jesli chcialby naprawde do ciebie wrocic i gdyby cie kochal to przyszedlby do ciebie jeszcze na kolanach! nie daj mu sie bo z pewnoscia nie ma co nad takim sie litowac!! napisał/a: polcia611 2009-04-06 20:38 Co ja mogę Ci poradzić, kilka dni temu to się stało, kochana mnie miesiąc temu zostawił narzeczony i nie mogę się pozbierać, kilka dni, nie czekaj aż on się odezwie pierwszy, jeżeli go kochasz to walcz o niego. napisał/a: mikaz 2009-04-07 11:20 Załamana co ja mogę ci doradzić?? chyba jedynie tyle żebyś zrobiła co pisz Scarlett, popłacz, pocierp itp. , a później otrząśnij się otrzyj łzy i zobacz jaki piękny jest świat. To jedyne dobre i sprawdzone rozwiązanie:) nie wiem ile masz lat i jak długo byliście razem, ale na własnym przykładzie wiem jak to smakuje:/ Byłam kiedyś w podobnej sytuacji, byliśmy parą ponda 2,5 roku ja byłam w klasie maturalnej. Układało się nam jak wszystkim były dobre i złe chwile. Wszytko zaczęło się po mojej studniówce, poszliśmy na nią razem dwa dni później on miał do mnie przyjechać, ale tego nie zrobił nie odbierał telefonów nie odpisywał na smsy, nic żadnej reakcji z jego strony. Ja nie wiedziałam co się dzieje z nim, ale przypadkowo jego brat się wygadał gdzie jest, więc poprosiłam brata by mnie tam zawiózł, kiedy dojechałam do jego cioci (bo kilka wcześniejszych dni tam właśnie spędził), już go tam nie było. Byli jego rodzice którzy też nie wiedzieli co się z nim dzieje. Po tym wszystkim jakiś czas później napisał krótkiego smsa, "że musi wszytko przemyśleć i poprosił mnie żebym, dała mu trochę czasu, ale żebym go nie naciskała nie pisała nie dzwoniła itp..." wiec zrobiłam tak jak chciałam. Był moim pierwszym chłopakiem i ja go wtedy bardzo kochałam. Bawił się ze mną w kotka i myszkę przez ponad 2 miesiące. Czasem pisałam- on milczał, ale jak pisała do niego moja koleżanka momentalnie odpisywał i nawet flirtował z nią:( Któregoś razu nie wytrzymałam i pojechałam do niego, bo miałam już dosyć takiej niepewności, był wobec mnie nieczuły, ale jednocześnie dał mi do zrozumienia że chce być ze mną (może wtedy to chciałam widzieć?). Jakieś dwa tygodnie później napisał mi smsa że to koniec:( Ja nie dałam za wygraną walczyłam o niego bardzo długo nie dało to żadnego efektu jedynie taki że nie miałam ochoty na nic, a do matury coraz bliżej. Były to dla mnie ciężkie chwile, każdego dnia łudziłam się że wróci. Kochałam go szalenie i miałam też klapki na oczach . Ale to wszytko jaki był jak ze mną postępował zobaczyłam znacznie później, gdy już wypłakałam cały żal, smutek, ból... wzięłam się w garść wyjechałam daleko na studia, zaczęłam normalnie żyć (choć wcześniej nie wierzyłam że tak kiedykolwiek może być). Poznałam wspaniałego faceta i od kilku lat jesteśmy razem. Dziś jestem w szczęśliwym związku:) Z byłym czasem piszę maile, całkiem niedawno przeprosił mnie za tamto jego zachowanie, a dziś nie mam już do niego żalu. Wierzę że jesteś na tyle silna by to przetrwać:) zobaczysz za kilka lat będziesz się śmiała z tego co teraz jest dla ciebie bolesne. Chłopak nie jest ciebie wart, życie na nim się nie kończy, a tego kwiatu jest pół światu:) Głowa do góry będzie dobrze:) napisał/a: wirtualnyXchXopiec 2009-04-07 12:33 załamana_rozstaniem napisal(a):hej dziewczynyhej :D Mi się fajna znajomość rozpadła przez "niepełną komunikację". Nie powiedziałem wprost co mi się nie podoba, bo nie chciałem stracić tej osoby. Bałem się tego. Bardzo mi na Niej zależało. A teraz już wiem, że mogłem Jej zaufać to jak nikomu innemu. Po prostu mogłem powiedzieć, licząc na chęć zrozumienia mnie. Kiedy napisałaś: "zaczol stawiac warunki kiedy" to nie oznaczało, że nie zrozumiał Twojego stanu po jego odejściu.(oczywiście nie znaczy też, że zrozumiał/pożałował). Ale jeśli odczuł w sobie, że zrobił Ci krzywdę, zrozumiał, że postąpił nieodpowiedzialnie - jak dzieciak i przez to mu smutno ALE nie powiedział tego to nie znaczy że tego nie było. To byłą tylko uwaga techniczna - nie było dla mnie jasne co dokładnie było. Pisząc "zaczol stawiac warunki kiedy" a potem urwałaś i "nie pozwole zeby ktos mnie tak traktowal" to dla mnie zrozumiałe i ok, ale MOŻE(nie wiem, bo za mało napisałaś) czy odczuł w sobie Twój żal i przez to mu przykro. Jeśli stawianie warunków oznacza dla niego propozycję kontynuacji relacji to on chyba nie starał się wcześniej wczuwać w Twoje myśli, emocje. Jeśli tak to wcześniej nie miał do Ciebie szacunku. "niepełna komunikacja" - a)gdyby zadzwoniła do mnie moja była z propozycją spotkania i zaczęła stawiać warunki to starałbym się zrozumieć co przez te warunki nasza rozmowa może osiągnąć a potem relacja - czyli jak blisko będzie tego co czułem do tej osoby b)spytałbym dlaczego obchodzi ją kontynuacja relacji ....takie refleksje(oparte na np moich a i b) są ważne dla relacji i rozumienia drugiej osoby - wydaje mi się, że tego nie zrobiłaś a PRZYNAJMNIEJ nie wynika to z Twojego posta czyli są miejsca niepewności - nie powinnaś się obchodzić bez nich - to błąd napisał/a: wirtualnyXchXopiec 2009-04-07 12:35 o kurcze, nie zwróciłęm uwagi, że post jest z 10-12-2008, 07:39 :-\ Nienawiść do ojca nie zwróci mu życia poza tym nie zrobił tego specjalnie. Owszem, była to bezmyślność, ale niestety stało się jak stało. Zastanów się czy warto brać kolejnego zwierzaka, czy nie skończy podobnie, zastanów się czy nadajesz się na opiekunkę, czy zwierzak podczas Twojej nieobecności w domu na pewno jest bezpieczny? A co do tematyki zwierząt - ludzie nie szanują ludzi, a zwierzęta traktują jako gorsze. Kiedyś była taka sentencja, parafrazuję, że dobrego człowieka poznasz po tym, jak traktuje zwierzeta. Dlatego, że są słabsze i niektóre w pełni zależne od człowieka. Moja koleżanka znalazła królika w śmietniku - to świadczy o tym, że ludzie traktują zwierzęta jak przedmioty. To patologiczne zachowanie, ale niestety, jeśli ktoś nie dostał ciepła, miłości, nie nauczył się szacunku do braci mniejszych, to ciężko będzie mu to wyperswadować później. Ludzie biorą zwierzaki dla dzieci, a dziecko się znudzi i trafiają na śmietnik, albo chomiki czy świnki umierają zduszone przez dzieci. Nie ma lekarstwa na głupotę, można jednak uświadamiać i zastanwiać się czy ja faktycznie jestem dobra i odpowiedzialna, czy potrafię zapewnić mu to, czego potrzebuje. 06 lutego 2012, 10:03 bo to prawda, człowiek moze sie nauczyc zyc normalnie, po prostu przyzwyczaic do nowej rzeczywistosci. ale jesli bardzo sie kogos kochalo, a nie watpie, ze wszyscy udzielajacy sie w tym watku bardzo kochali swoje zwierzeta, ktore stracili - to nie zapomina sie o tym kims nigdy. w sercu pozostaje blizna, ale z czasem pamieta sie juz tylko te dobre chwile, ten usmiech psiaka, jego glos, jego ulubione zabawy. ja myslalam ze nigdy mi nie przejdzie, nie wyobrazalam sobie jak moge pogodzic sie ze strata przyjaciela, po prostu zycie sie dla mnie skonczylo. nie chodzilam do szkoly, nie jadlam, patrzylam tylko przez okno na jego grob. nie bylam nawewt w stanie sama schowac jego rzeczy, a obiecalam sobie ze jak przyjdzie ten czas to ja uporzadkuje jego smycz, legowisko, miski czy zabawki. 28 kwietnia minie rok od tego czarnego dnia, a ja to wszystko dokladnie pamietam. pamietam tamten dzien i kolejne, i moge Wam powiedziec z cala swiadomoscia, ze mozna sie pozbierac. mozna. tylko kazdy potrzebuje na to czas, kazdy indywidualnie, bo nie ma jednego przedzialu po ktorym kazdy wroci do normalnego zycia. i wiem takze, ze nigdy nie zapomne Bastra, chociaz byl z nami niecale 4 lata, wielokrotnie walczylismy o jego zycie, kochalam go jak nie wiem co i nadal kocham, wiem, ze nigdy nie zapomne jak wygladal, nie zapomne jak jego pyszczek sie smiesznie ukladal w "tutkę" kiedy szczekal, nie zaponmne dotyku jego futra i jego zapachu. po prostu wiem ze to wszystko zostanie we mnie juz na zawsze. to przeciez jasne, ze bol jest - po stracie kogos tak bliskiego - ale z czasem on sie zmniejszy, wazne zeby pozwolic sobie zyc dalej, a Psu pozwolic spokojnie przejsc na druga strone. On tam czeka na swojego pana. ja w to wierze i wlasciwie tylko ta swiadomosc ze to jeszcze nie koniec, pozwolila mi sie pozbierac. mam nadzieje ze Panu tez to pomoze, a tymczasem, gdy juz bedzie sie Pan czul na silach, mozna przygarnac jakies niekochane stworzonko ktore na pewno nie zastapi tamtego, ale zapelni pustke w sercu i doda koloru tej codziennosci, z ktorej tak gwaltownie wyrwano taki wazny element. Przytulam Cię. On już jest po drugiej stronie tęczowego mostu. W pięknej krainie. To bardzo trudne. Powiedzenie, że pies to prawdziwy przyjaciel człowieka to nie tylko puste słowa. Znam ich sens doskonale i mój przyjaciel, ten najlepszy też niestety jest już po drugiej stronie. Ale nic go tam już nie boli i jest mu dobrze. Wiedz, że wielu Cię nie zrozumie, bo jak można płakać za psem? A można. I to jak za najprawdziwszym przyjacielem. Dużo bardziej niż za niejednym człowiekiem. To jest ból dla Ciebie i niestety musisz przez to przejść. On jest tam u siebie i patrzy na Ciebie z daleka. LEGENDA O TęCZOWYM MOśCIE Ta część nieba to miejsce nazywane Tęczowym Mostem. Kiedy odchodzi zwierzę, które było szczególnie bliskie komuś kto tutaj pozostał, podąża na Tęczowy Most. Są tam łąki i wzgórza, na których wszyscy nasi Wyjątkowi Przyjaciele mogą biegać i bawić się razem. Jest tam mnóstwo jedzenia, woda i słońce, a naszym Przyjaciołom jest ciepło i przytulnie. Wszystkie zwierzęta, które były chore i stare stają się znowu zdrowe i młode; te, które były ranne lub okaleczone są znowu całe i silne, takie jakimi je pamiętamy w naszych snach i przeszłości, która przeminęła. Wszystkie one są szczęśliwe i zadowolone, poza jednym małym wyjątkiem - każde z nich tęskni za kimś bardzo wyjątkowym, kimś kto pozostał po tamtej stronie. Wszystkie razem biegają i bawią się, lecz nadchodzi taki dzień, gdy jedno z nich nagle przystaje i wpatruje się w dal. Jego skupione oczy błyszczą, jego ciało zaczyna drżeć. Nagle odbiega od grupy, pędzi nad zieloną łąką, jego nogi niosą go wciąż szybciej i szybciej. Zostałeś dostrzeżony, a gdy ty i twój Wyjątkowy Przyjaciel się spotykacie, przylegacie do siebie w radosnym połączeniu, by nigdy już się nie rozłączyć. Deszcz szczęśliwych pocałunków pada na twoją twarz. Twe ręce znów pieszczą ukochany łeb i kolejny raz patrzysz w ufne oczy swego przyjaciela, tak dawno odszedł z Twego życia ale nigdy nie opuścił twego serca. A wtedy razem, Ty i Twój najlepszy przyjaciel przekraczacie Tęczowy Most. /Paul C. Dam/ W amerykańskim czasopismie "Fate" wydrukowany został bardzo ciekawy artykuł, którego autorka Patti Roland stawia tezę o nie tylko pozazmysłowych lecz również ponadczasowych (inkarnacyjnych) związkach łączących człowieka z kochanym przez niego zwierzęciem. Znalazły sie tam równiez wskazówki oraz rady, jak postępować w przypadku choroby czy też nieuchronnego odejścia czworonoznego przyjaciela . A oto skrót tej interesującej publikacji: Śmierć ukochanego zwierzęcia jest jednym z najbardziej bolesnych wydarzeń w kontaktach człowieka ze zwierzętami. Bolesnym,to prawda, ale być może odrobine ukojenia da świadomość,że więź ta istnieje nawet po śmierci twego podopiecznego Kiedy twoje zwierzę przekroczy 10 rok życia, masz prawo zacząć traktować jego wiek z obawa i lękiem Starość u zwierząt na ogół łączy się z widocznymi zmianami fizycznymi. Słabnacy wzrok i słuch,wypadanie zębów,utrata kontroli nad funkcjami fizjologicznymi, czy nawet pojawianie sie nowotworów, to tylko kilka te uświadamiają właścicielowi fakt,że jego związek ze zwierzęciem nieuchronnie dobiega końca. Trzeba mieć jednak swiadomość,że zwierzę dostraja się do ludzkiego myślenia. Dlatego też jest istotne, by postrzegać je jako zdrowe i należy dopuścić by zdominował cie strach przed utratą opieka,leczenie miłość i pozytywne wzmocnienie mogą znacznie wydłużyc jego życie. Zwierzę może wciąż wieść szczęśliwy żywot z osłabionym wzrokiem, słuchem, mniejszą ilością zębów czy nawet osłabionymi organami. Czego natomiast potrzebuje - to uczucia i zrozumienia ze strony właściciela. Jeśli właściciel nieustannie mówi lub myśli w taki sposób,że " Mój kot ma już 12 lat,wiem,że długo nie pożyje", lub "Mój pies nie jest w stanie kontrolować swojej fizjologii,trzeba będzie go wkrótce uśpić", twój czworonóg dołoży wszelkich starań, by spełnić to,co uważa za twoje życzenie, to znaczy,żeby zdechł. Sposób w jaki zwierzę tłumaczy sobie tego typu informacje jest nastepujący:"Jestem stary i chory i moi właściciele nie potrzebują mnie więcej". Zamiast więc przekazywać starzejącemu się zwierzęciu tego typu sygnały, daj mu do zrozumienia,że zdajesz sobie sprawę z tego że sie starzeje, ale nie przeszkadza ci to. "Kocham cię i jestem gotów okazać ci więcej byś był ze mna do momentu, kiedy uznasz,że czas opuścić fizyczne ciało". W momencie jego odejścia należy mieć świadomość,że stosunek zwierząt do tego nieuchronnego faktu jest inny niż nas, ludzi. Zwierzęta nie sa przywiazane do swej fizycznej powłoki w takim stopniu jak my. Wiedza one, kiedy nastepuje moment opuszczenia wymiaru fizycznego i zazwyczaj robia to chetnie,bez względu na zewnętrzne w danym momencie okoliczności. Choć zwierzęca "dusza" wie, kiedy nadchodzi czas opuszczenia ciała jednak czasami opiera sie ona temu czując,że właściciel nie będzie w stanie poradzić sobie z odejściem. W rezultacie zwierzę podejmuje czasami świadomą decyzję pozostania do momentu, kiedy otrzyma sygnał od swego mu na jego odejście. Z tego też powodu często zostaje dłużej niz powinno, ze szkoda dla siebie i właściciela, obserwującego postępujący proces zniedołężnienia. Świadomy tego,że czas na dokonanie przejścia nadszedł,powinien on uczynić odejście zwierzęcia łatwiejszym. łagodnie przemawiając powinien dac mu na to pozwolenie. Jeśli właściciel zostanie poproszony o zadecydowanie, czy poddać zwierzę eutanazji, nie powinien podejmować tej decyzji pochopnie. Zastanów sie czy istnieje jakaś alternatywa. Jeżeli jednak juz zdecydujesz się na eutanazję, siedź spokojnie, trzymając swojego mu,co nastapi i dlaczego. Pozostań z nim podczas zabiegu, trzymając lub dotykając go, przemawiając do niego, zapewniając o swoim do niego uczuciu. Kiedy zabieg juz sie dokona, pozwól sobie na uczucie smutku i straty. Jak by nie było, przed chwila utraciłeś jednego z członków rodziny. Nie pozwól innym ( nawet obdarzonym dobrymi intencjami krewnym lub przyjaciołom) by narzucili ci, kiedy twój smutek ma się zakonczyć. Wielu ludzi nie pojmuje ze utrata zwierzęcia może byc odczuwana tak samo głęboko, jak utrata bliskiego wówczas radzić sobie z uwagami w stylu " Idź zaraz i kup sobie inne zwierzę". Tak samo bowiem nie moglibyśmy iść i kupić sobie nowego brata czy męża. Twój zwierzęcy towarzysz ma zdolność do ponownego wcielania się. Jeżeli życzysz sobie, by jego duch wrócił dociebie po śmierci, powiedz mu to zanim dokona sie przejście. Następnie pozwól by rozpoczął swą podróż. Zwierzęta zazwyczaj wracają w innym wcieleniu do tego samego związku, w którym były poprzednio. Jednak taka bezpośrednia reinkarnacja nie zawsze dokonuje sie natychmiast. Czasami zajmuje to miesiące zanim duch zwierzęcia do ciebie powrócić w tej samej postaci w jakiej cie opuscił albo tez moze wybrac inny gatunek, zależy to całkowicie od jego woli. To, że nowe zwierzę nosi w sobie jedna lub więcej cech zmarłego, nie jest niczym nadzwyczajnym. Obydwa są bowiem jedynie wcieleniami tego samego ducha. Kiedy twoje zwierzę umiera, zwiazek miłości, który łączył cie z nim, nie to jest jak piekna potężna ciągnie się poprzez różne wymiary, bez początku i bez końca. To specjalne uczucie istniało w wymiarze duchowym zanim ty i twoje zwierzę spotkaliście się, rozkwitło podczas kiedy istnieliście obok siebie w fizycznych formach i bedzie istnieć niezakłócone po tym,gdy twój podopieczny wkroczy w królestwo ducha. Opracował Dariusz Dąbrowa

nie moge sie pozbierac po stracie psa